Damla Nickli Üyeden Alıntı
Ben de bir ortak nokta buldum.



Gerek aile içinde, gerekse özel hayatım da yüksek sese her zaman karşı olan biriyim.
Sanırım bu çocukluğumda alışa gelmiş bir durum.
Hala, bizim evde yüksek sesle konuşulduğunu bilmem.
Yüksek ses çok samimi olarak söylüyorum başımı ağrıtır.
Hala anlamış değilim, insanlar bağırarak konuşmayı nasıl beceriyorlar.?



Her ne kadar isminizi bilmesem de, memnun oldum.
Aynı şekilde, her zaman söylerim bu söylediklerinizi bende. O an sinirlerime çivi çakılıyor gibi hissediyorum, öyle illet bir duygu. Hatta kendi ses tonumun oldukça sakin olduğu vurgulanır hep. Öyle ki kendime oldukça enjekte etmişim bu hissi.. Ve sakin/dingin ses tonlarına hayranımdır buyüzden.
Çok teşekkür ederim, sizinle memnuniyetimiz karşılıklı.