03.29
kafamın içi harp yeri gibi,
sanki bombalar patlamiş,
enkaza dönmüş, cehennem gibi
ne kafamın için de yok ettiklerim,
ne de var ettiğim hayallerimin sonu gelmiyor
hep bir çatişma, savaş içinde gibi hissediyorum
ne başı ne kı*ı belli bile değil,
uçsuz buçaksız derin düşünceler de boğuluyor gibiyim
ama ölmüyorum, yaşiyor muyum nefes aldığım kadar!
her biri, bir sigara dumanı gibi yakiyorum
çekip üflüyorum ne silinip yok oluyor,
ne de var olup çözüme gidiyor
böyle bir çıkmaz sokak kafamın içi,
neye kızıp, neye sevineceğini bilmez bir hal,
böyle mutluyum kendi içim de,
etlisi sütlüsü umrum da gibi görünse de,
hep içten içe tüketiyor beni,
tıpkı boşu boşuna üflediğim sigara dumanı misali,
anlık geçiyor unutuyorum,
hep aklımın bir köşesin de,
kendi kendimle içten sessiz sedasiz, zararsız konusuyorum
demiştim, neye üzülüp neye sevineceğimi şaşiriyorum, beşeriz şaşarız işte..
eskileri düşünürken eksikleri de atladiğim olmustur sanıyorum ki,
kendi kendine yetmeye çalışan şiirleri konuşturan
öyle sıradan deli, manyak soğuk bir adam düşün
büyük şehirler gibi bazen ruhsuzluğu üstünde tüten bir adam..
hayalleri olan, olması için bişeyleri kafaya takan
dediği dedik olmasa da, istek ve arzularına kulak asan işte
gece gece kafa bu kadar basiyor,
kimi cümle devrik, kimi cümle yıkık...
kimi zaman da yıkıkken dimdik,
kimi zaman da, dimdikken yıkık..
ne büyük bir enkaz düşünceler..
atsan da olmaz, çıkar bir yerden inceden inceye
03.40 - sonu

K.K.D
.C
17.08.2019
isim düşünmedim olmaması da şart değil..