Her şey değişir ama hiçbir şey yok olmaz.

Bu sözler aslında Latince ''Omnia mutantur, nihil interit'' deyişinin çevirisidir. Ve Ovidius'a aittir.

İlk etapta güzel bir özlü sözden ibaret gibi görünse de derin anlam içeren bir deyiştir bana göre.
Her sabah kalkıyoruz ve hayatın içinde var olabilmek adına günlük koşuşturmalara başlıyoruz.
İşe gidiyoruz, eşi dostu akrabayı görüyoruz, sohbet ediyoruz, yemeğimizi yiyoruz , çayımızı içiyoruz ve dünya işleyişine kaptırıyoruz kendimizi.
Yeri geliyor kişisel arzularımızı , hedeflerimizi düşünüyoruz. Yeri geliyor etrafımızda bulunan sevdiklerimizi.

Her şey ama her şey hayatı anlamlı kılmak, günün planları yapmak ve yarını daha yaşanılabilir kılmak için.

Fakat bir gün hayatta herkese adil davranan tek şey olan ölüm gerçeği ile karşılaşacağız.
Tüm bu koşuşturma, telaş, planlar, yarın bitmiş olacak.

Peki ya sonra ne olacak?

Binlerce yıl geçmişi olan bu evrende ortalama 70 yıl kalacağız ve gidecek miyiz, yoksa hemen hemen tüm dinlere göre başka bir hayatta dirilecek miyiz?
Tamamen muamma ve cevabını ancak öldükten sonra alabileceğimiz veya hiçbir zaman alamayacağımız bir soru.

Tüm bu bilinmezliğe rağmen gene de ölümden sonra kesin bir hayat var bana göre.
Tamamen başka formlarda , tamamen değişime uğrayarak yaşayacağımız ama bilincinde olmayacağımız bir hayat.

Toprakla bütünleşeceğimiz ,tüm hücrelerimizin , atomlarımızın ayrılacağı ve bedenimizden çeşit çeşit canlının beslenerek hayat bulacağı bir hayat.
Belki bir çiçeğin özünde, belki bir ağacın kökünde, belki bir okyanusun dibinde ve belki de bir hayvanın damarlarında var olacağız.
Hala Dünya’da ama farklı formlarda dolaşımda olacağımız bir hayat.

İşte bu söz bana bilincinde olmayacağımız bu hayatı hatırlatıyor.

Sonunda ölüm dahi olsa , ‘’Her şey değişir ama hiçbir şey yok olmaz.’’ dostlar.