Kahve makinesinin parayı yutması

Gün içerisinde yaşadığım olay. Her şey bir anda gelişti. Büyük bir tutku ve hayallerle yürüdüğüm kahve makinesine 1 TL'yi attıktan sonra birden ekranda hiçbir değişim olmadığını gördüm. Önce bir şaka sandım. Parayı attığım deliği yumruklamaya başladım. Makine hiçbir reaksiyon göstermeden yine aynı şekilde karşımdaydı. Ve ardından sanki hayatımın özeti niteliğinde öylece bakabildim, öylece kalakaldım. Ancak umudumu yitirmemiştim. Son kulaçlarımı attım karaya varmak için ve yandaki görevliye bir çözüm bulabilme umuduyla makinenin paramı yuttuğunu söyledim. İşte her şey o zaman başladı.

Birden bulunduğum mekanda fon müziğe bu şarkı girdi:



Görevli ile göz göze geldim ve o çok korktuğun şeyi yaptı : fon müzik eşliğinde gözlerini yumarak başını öne eğdi.
O an bir müddet dona kaldım ve orayı terketmedim. Biliyor musunuz; insan ayrılınca değil, yeniden kavuşma ümitleri tükenince yıkılıyormuş. İnsan bu kadar sessiz nasıl ölebilir? Böyle uzun uzun yaşayıp bu kadar ani. Ruh bir kuş gibi nasıl böyle çabucak havalanabilir? Dünyayı terk etmek bu kadar kolay mı?

Ama gerçekler acıydı. Gerçek, gerçektir. Gerçek, gözümüzü kaparsak dahi değişmeyendir. Üzerimde başka bozuk param olmadığından, sürekli hayal kurup bunların boşa çıkmasına alışmış insanlara has bir boyun büküklüğü ile oradan ayrıldım. Haram olsun 1 TL'm.