yaz bitti sevgilim
sıcaklığı kaldı ellerinde
bu yıl kuraklığın

kapkara suların yüzünde beyaz köpükler
üzülüyor gördükçe martıların gözyaşlarını
her zamanki gibi sonbahar geldi
uzattı boylarını gölgeler
ağaç diplerinde kediler, köpekler...

urada duvar dibinde biraz gün ışığı
yüzünde geceden kalma ay parçası var
alıp yakana taksam hemen küsecek
yanından hızla geçip giden kelebekler
döndürüyor başımı sevgilim ayların
yılların ve insanların dönekliği

bak, çekti elerini kıyılar
gözlerin kaldı yalnızca gökyüzüne asılı
bırak
kuşlar dokunsun sulardaki yansımana
nasıl olsa öpülecek daha çook yerlerin var

şimdi gözlerin sevgilim kupkuru
ıslanmış buğulanmış bakışların
muştuluyor sanki yazın bittiğini ve
kışın geldiğini...

Mehmet Sadık Kırımlı