Adanalı Olmak - Erdem Terler (Günün Şiiri) https://encrypted-tbn0.gstatic.com/i...3fOXg&usqp=CAU ADANALI OLMAK Dışar da yağmur Bir kış günü, Gece yarısı, Yıldızlar çekilmiş; Şimşekler çakıyor Gökkubbe kudurmuş. Üşümemek, Titrememek eldemi! Çok soğuk, Zehmeri ayındayız. Yaş oniki,onüç Yeni yetmeyiz; Bir fi tarihinde Külhanlar toplanıyor Bu ev de. Taksiler geliyor Sessiz sessiz, Göremezsiniz, abilisli de! Dolan ayı, Dolun ayı, Yer de, Gök te, Bu köyde; Çıt yok Şimşekten başka Ses de, Ses veren de. Gecenin yarasaları, Alemin efendileri, Birer,ikişer Usulca geliyor. Müfrezenin yanın da, Tam köy meydanın da, Kafayı,komutana atmış. Namıdeğer,Ceritlerinoglu Halil ağanın dölü; İsmet Özdemir. Ağzını,burnunu dağıtmış; Bilinen üçü,ölümle Görünen onüçü,yaralamayla Sonuçlanmış, Dikenli bir yol; Öyle bir hayat. Duyanlara göre! Bu hadise, Çok da, hafif kalmış..... Paşa paşa yatmış Bir kafaya? İnfazını da yakmış; Yedi sene,sonraya dönmüş. Geçmiş olsuna gelir, Güzel dostları, Hepsi jilet gibi; Mongol gömlekli Takım elbiseli. Havlunun önü, Tonla araba dolu, Şavrole,fındık sekiz; Altı silindir,derseniz! Bulamazsınız, Siyah ve beyaz On'dan başka, Renkte göremezsiniz. Ağır ağabeyler,Abilisli de, Salon da Gürül gürül,yanıyor Soba ortada. Ciğaralar sarıldı Sohbet koyu, Ciğaralar yakıldı, Muhabbet,bi milyon Bir tur,dönüldü Kafalar,iki milyon. Bu alemin raconu Ortama uyacaksın! Yoksa uydururlar? Uymayacaksan...... Gelmeyeceksin,katılmayacaksın; Dışardan martaval da Okumayacaksın. Bir etek dibinde, Sinip,öylece kalacaksın. Yiğitler aleminde, Kurtlar sofrasın da! Dansöz gibi de; Kıvırtmayacaksın. Ağır taş,batman dövermiş...... Saygı da,kusura af yok. Diller,dolandı çözüldü! Sözler,geldi düzüldü! İnce Cumaliye,Süleyman Sırrıya! ? Yeni yetmeyiz, Sessizce dinlemekteyiz, Kurşunun,adres sormadığını; Ta ezel'den öğrenmekteyiz. Ölümün,yosuni kokusuna! Ölümüne meraklıyız. Barabellum,ummanla Oralardan tanışırız. Namı deger! Çeto Zekeriya,asfalt Rızalar, İşte bunlar,Adanalı Sapına kadar, Adanalı külhanlar. Sonradan olma Çakma değiller koçum? Mangal gibi, Yürekli olanlar.. Gerçek Adanalılar. İsmet emmim Adanalıyı sevmem demezmi! Çıt yok Sıcak oda da, Buz gibi esinti..... Tekrar tekrar, Tane tane, Üstüne,basa basa..... Evet beyler, hoşgeldiniz; Sefalar getirdiniz, Adanalıyı,hiç sevmem Ben, Adananın çocuğunu, Öz çocuğunu severim. Gerektiği yerde de Onun yoluna,baş koyarım Tarih de yazarım. Yedi düvele,nam salanlar, Koca vezir de,deveciler Ceyhan da,Tarzan Mehmetler Adananın,öz çocukları; Sinan paşa,yavuzlar Kiremithaneyi,hayal ettim. Of be,of ki of...... Emek mahallesini, Bir meydanı, Yiğitler diyarını..... İçime öyle çektim; Bir ciğaranın, Dumanı gibi. Hürriyeti,gül bahçeyi İliklerime kadar,soludum Düş beyazı, Bir hayal gibi, Şu sıralar. Dumlupınar da, Yiğit,kaçağa düşmüş Hökümetlerin giremediği! O mahalle de Aynasızların....... Yol,bel kesemediği Yiğitlerin diyarında; Düş görür gibiyim Külhanların kervanında. Adanalı olmak,yetmiyor Adanalı doğmak,gerekiyor. Mirza çelebi de Adam gibi,adam olmak! Efendilik istiyor....... Ölüm dediğin,neki gülüm? Ha, trafik kazası, Ha,bir deprem, Yada,bir körkurşuna Gitmenin sevdası; Ölüm,öte yamaç da değil Ölüm,beri yaka da.... Ölüme de,çalım atmak Yiğitlerin diyarı, Adana da..... Bunları duyuşum, Bunları görüşüm, 35 yıl öncesiydi. Şimdiler de,serçe misali Düşlerin,otobüsü gibi! Uğrayıp da,uçtular. Geçmiş tarihin, Tozlu sayfalarına,gizlendiler. Kâh Ceyhan da İsmail Topçular, Orhan Yorgancılar Kâh Adana da, Bir mahalle de; Bir kahve de Ara sıra,açıldılar Okundular,anıldılar Geriye,tozlu raflara Kaldırıldılar. Testinin,birgün kırılacağını Hiç unutmadılar, Tetikte yaşadılar. Su testisiydi,gün oldu Su yolunda da,kırıldılar....... İsmet Özdemir gibi! ? İskenderun da; Bir deniz kenarında Balıkçı lokantasında. Cabbar Ağzıdeli gibi! ? Yalak da; Köy meydanın da. Asfalt Rıza gibi! ? Taş köprü de,Adana da Vuruldular. Vuruldular,ama kaçmadılar Kitapta yeri yoktu ki, Kaçacak delikte,aramadılar. Yürüdüler,sıkılan kurşunlara Yıkılana dek yürüdüler.... Ölüme dahi güldüler Garipti kahpe dünya! ? Vuranlar,hep kaçtı. Vurulanlar, Meydanlar da kaldı, Sokak ortasın da, Boylu,boyunca Ölülerinden bile korktular; Onlar ölürken bile Yedi düvele,nam saldılar. Koçum işte onlar! Doguştan Adanalıydılar... Sonradan olmadılar.. Gerçek külhan... Gerçek kabadayıydılar. Erdem TERLER ADANA |
Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 01:33. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.9 Copyright ©2000 - 2024, vBulletin Solutions, Inc.
Site kurucuları: Damla ve Meltem