Usulca ruhuna binip de gittin
Terkeden olmayı sen bilerek seçtin
Yalnızlık koynuma düştü her gece
Masaldı uyuttun ya da ben kandım

Sakindi sularım sessiz ağlardım
Fırtınayı bu boranı sen içime attın

Tut ki çıldırdım
Tut ki ölüyorum
Giderken bile senden
Sana dönüyorum

İnanmak uzakta bir ıssız şehir
Üstümüzde uçardı hep yemin kuşları
Haliç’te mahsur bir geminin hüznü
Anlardı belki bizi birgün kimbilir

Tut ki çıldırdım
Tut ki ölüyorum
Giderken bile senden
Sana dönüyorum