Açlığa gömdün bu canı niye
Toprağına güzellik tohumlarını eken benim

Kardeşlerim düşman oldu yine
Her birine renklerini yüreklerini veren benim

Yokluğun dönüştü nefretime
Varlığına sancılanan bu öfkene ilaç benim

Ellerimi açtım beni duy diye çekinmeden söyle canım Darılmam sözüne

Uyut beni uyut beni karanlığım uyanmadan uyut beni
Unut beni unut beni bu varlığım yok olmadan unut beni
Çürüt beni çürüt beni şu açlığım suç olmadan çürüt beni
Uyut beni uyut beni karanlığım uyanmadan uyut beni

Yenildim yarattığım zalime
O zalimin bahçesine merhameti eken benim

İnandım yalancının sözüne
Gafillerin yollarını eşikte bekleyen benim

Karanlığı verdin o cahile
Güneşleri uyandırıp geceyi saran benim

Ellerimi açtım beni duy diye çekinmeden söyle canım Darılmam sözüne...