Elektroforez, bir çözeltide asılı taneciklerin, elektrik alanı etkisiyle ayrılması.

Arne Tiselius tarafından geliştirilmiş olan elektroforezden, özellikle tıpta ve biyokimyada, kandaki çeşitli protein ve lipitlerin ayrılması, tanınması ve miktarının ölçülmesinde yararlanılır. Ayrıca elektroforezden sanayide yaygın biçimde yararlanılmaktadır.

Elektroforezin çalışma ilkesi molekül ağırlığı ve molekülde bulunan elektrik enerjisinin jel içinden bir yükten diğerine giderken kat ettiği mesafe farklılıklarını ele almaktır. Bu farklılıklara göre enzim ya da proteinin birbirinden farkı anlaşabilir. Daha ayrıntılı olarak yüklü moleküllerin, bir elektriksel alan uyguladığında, sıvı içeren bir ortamda hareket hızlarının ölçüldüğü bir yöntemdir. Anyonlar anoda, katyonlar katoda hareket ederler. Moleküllerin elektroforezdeki hızını etkileyen çeşitli faktörler vardır. Uygulanan elektriksel alanın gücü, kullanılan ortamın moleküler eleme etkisi bunların arasında yer alır.

Proteinler ve nükleik asitler elektriksel yük taşıdıkları için, elektroforezle bu moleküllerin büyüklüğü, konformasyonu ve net yükleri hakkında bilgi elde edilir. Büyük ölçekte elektroforezle protein ya da nükleik asit karışımlarının bileşenleri tek tek elde edilebilir.

Elektroforezde tampon sistemi kullanılır ve bir ortam (kağıt, selüloz asetat, nişasta jeli, agaroz jeli ya da poliakrilamid) ile bir doğru akım kaynağı gereklidir. Moleküllerin yol almasından sonra, jel ya da kâğıt üzerinde ayrılmış olan bileşenler seçici bir boyayla görüntülenir. Bu yöntem, davalarda parmak izi yerine sayılabilir.


Alıntı