Bozulmuş..

Bozulmuş..

Akordu mu bozuk gönül sazının?
Makamı bozulmuş, sözü bozulmuş..
Ardımızdan koşan kara tazının
Pençesi kalmamış, yüzü bozulmuş..

Çıktığın tepeden bakarken düze
Ömür derin çizgi bırakmış yüze
Her yükü taşırken ne oldu dize
Dermanı kalmamış özü bozulmuş..

Yediğin her lokma, aldığın nefes
Düşünceler tutsak, örülü kafes
Uzanan müşfik el yapıyor lades
İnancı kalmamış, sözü bozulmuş..

Kendinle baş başa, girdiğin savaş
Yol alır giderken olsa da yavaş
Benlikleri saran anlamsız telaş
Eğrisi kalmamış düzü bozulmuş..

Almamış gibisin hayat dersini
Dünya değiştirmiş, düzün tersini
Herkes tersineyken seçip Mersin’i
Hasadı kalmamış güzü bozulmuş..

Umutlar tarlada ham kalmış sanki
Denekler kökünden kopmuş inan ki
Sade bugün değil dün ki, yarın ki
Parçası kalmamış cüzü bozulmuş..

Saldıkça oltayı engin denize
Felaket takılmış sanki geniz’e
Sizde hayal edip düşünsenize
Ateşi kalmamış közü bozulmuş..

Medeniyet dersi düşmüş soysuza
En mülayim kişi kalmış huysuza
Yordamları sorup yolu yolsuza
Havası kalmamış pozu bozulmuş..

Ekmeği ortadan içi yavanın
Tadını almadan tuzun soğanın
İçime çektiğim temiz havanın
Kokusu kalmamış tozu bozulmuş..

Ne yazsam az gelir yalan dünyaya,
Rüyadaki herkes dalar rüyaya,
Uyanınca başlar yalan riyaya,
Kışları kalmamış yazı bozulmuş..

07.03.2008
Necati ŞİMŞEK
Ankara