Umutlarımı Şanlıurfa' nın kutsal sokaklarında bıraktım.
Gençliğim , geçmişim geçememişliğim
Yarim , yaralarım ne varsa kah bir damla gözyaşı kah bıraktığım nefesim
Ya da kestiğim dileklerime gizledim ben kendimi ,kendimdekileri.
Çocukluğumu , hayallerimi biraz da burada yitirdim.
Özgürlüğüm ilk buralarda bana ait değildi.
Anılar her adım başı karşıma çıkıyordu.
En son kızıl saçlarımı bıraktım sularına.
Artık senin sevdiğin gibi değil.
Ama yine vazgeçmedi bir parçam.
Kahverengi bulut oldu gözlerin gibi.
Gece anlat dediklerinde yine seni anlatırken buldum kendimi.
Hayatımda sen varken hiç korkmadan göğüslediğim evlilik hayalleri şimdi öldüresiye korkutuyor beni.
Bana kitap kalem alın , demekten kendimi alamıyorum.
Sonra rüya gördüm yine.
Dindar yanım sürç-ü lisan etti benliğime.
İçim ferah şayet kaderimsen olacak
Değilsen dileğimsin olmasanda her kayan yıldızda , her pastanın mumunu üflerken seni dilerim.
Vazgeçmem.
Güzel günlerimin içinde düşen hüzün gölgem ve hep naçar kalan yanımsın..
Huzuru gözlerinden saçlarıma taşıdım.
Sevdayı Ahmet abimin nakaratlarına yükledim , her şarkıda seni yaşıyorum..
Ne unutuyorum
Ne umutuyorum..
Ey yar !
Bende bıraktığın hayal kırıklıkları canıma batıyor , her kanayış bana seni anımsatıyor.
Seni anımsatacak her sızı
Dinmesin , dinmesin ulan ...!