Kalabalık beni sahiden sıktı.
Ben ikide birde böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen da hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum.
Bu nefret filan değil.
İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile
Sadece bir yalnızlık ihtiyacı.
Öyle günlerim oluyor ki, etrafımdan küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum.
Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum.
Bütün bu beynimde geçenleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini.
O zaman nasıl hazin bir hal aldığımı tasvir edemezsiniz.
Kış günü sokağa atılmış bir kedi gibi kendimi zavallı hissediyorum
S.A.
Üyelik tarihi
18 Mart 2016
Mesajlar
2.259
Seslenildi
106 Mesaj
Etiketlendi
51 Konu
Ruh Hali
Cevap: İnsan Hiçbir Şeye Alışmamalı
15 Aralık 2016
- Paylaş
- Share this post on
- Digg
- Del.icio.us
- Technorati
Ashriel bunu beğendi.