Şimdi kendi ellerimi tutacağım ve her şey geçecek.
sakın nefes almayı unutma, nasıl yapacağını biliyorsun değil mi?

çakıl taşlarıyla dolu kavanozumu gördüğünde bunu asla kendinle bağdaştıramayacaksın. her biriyle bir gece uyuduğumu tahmin dahi edemeyeceksin. ve ben o kavanozu, bir çöp kutusuna, manevi hiçbir değeri yokmuş gibi fırlattığımda, sen, sesleri duymayacaksın bile. ağladıklarımı görmeyeceksin.

şimdi kendi ellerimi tutacağım ve her şey geçecek.