Vakit yatsı
Gün çoktan öldü
Güneş ışıklarını topladı
Gece hükmediyor aleme
Güneşin saltanatı bitti
Işıklar tükendi ufuklarda
Renkler ellerini çekti eşyadan
Gül soldu, gün soldu
Göğe yöneldi gözler

Hatirla ki, Sen de unutusun kara gecesine yuvarlanacaksin.
Bir adin kalacak geriye.
Bir mezar tasin hatirlayacak belki Seni.
Belki o da unutacak.

Simdi gece..
Sabaha çok var.
Isik uzaklarda.
Yoklugun gecesinde, adin bile unutulmusken,
kimden meded umarsin sor kendine?
Kim Sana hayat vermisse, kurumus kemikleri toplayip dirilten de O elbette.
Söyle kendine.
Söyle kendine ki, çoklarinin Seni unuttugu bu gece, Sen de herkesi unut,
O’nu hatirla.
Söyle kendine ki, coklarinin isiklara kanip sahte renklerin kuyularina daldigi bu gece,
Rabbini an, Rabbine kan, Rabbine uyan.
Simdi yatsi zamani vakti.


Senai DEMİRCİ