ALIŞKINIM

Ben alışkınım
Geçmişte de vardı hüzünlerim
Kaç kere yandı yüreğim kaç kere ağladı gözlerim
Her terk edilişim bir alışkanlık bıraktı bende
İnan saymadım kaç geceyi uykusuz geçirdim

Sen sevsen ne olur sevmesen ne olur
Ben sevdayı hep acı çekerek yaşadım yüreğim alışkındır
Sen kalsan ne olur gitsen ne olur
Benim yoldaşım kalemimle kağıdımdır

Çok üzülürüm diye düşünürsen yanılırsın
Ayrılığın üstünü bir şiirle kapatırım
Beni terk eden çok oldu alışkınım
Seni de sayfalarda yarım kalan şiirler gibi buruşturup atarım

Bu ne ilkti nede son olacak
Gözler olduğu sürece
birgün gülecek ertesi gün ağlayacak
Hayat devam ediyor yarıda mı kalacak
Kalp sevdiği sürece
serin sularda da coşacak kor ateşlerde de yanacak


MURAT GÜNEŞ