İlk "Seni Seviyorum" deyişim...

Hayatım da ilk defa bir kıza seni seviyorum deyişim ve sonrasında olanlar.

Yıl bin dokuz yüz çift sıfır, günlerden ağustos ve kar kış gıyamet. Neyse zırvalamayı bırakıp hikayeye dönelim.

İlk okulda 1. sınıfa giden bacaksız koca kafa bir öğrenciyim sarışın çokta tatlı bi hanım kızımız var tabi bizim. Ben kafaya koydum kıza açılacam (ulan yaşın kaç başın kaç bacak kadar bile boyun yok neyse) sırtlan gibi fırsat kolluyorum sürüden ayrılmasını bekliyorum tabi kızın bir türlü arkadaşlarını bırakmıyor yelloz her neyse artık daha fazla dayanamadım gittim kızın yanına dedim BEHİYE (adını hala hatırlarım Behiye Kübra Yılmaz) biraz konuşabilir miyiz (bak bak triplere bak) neyse kızları gönderdim tek seferde ağzımdan çıktı Behiye Seni Seviyorum kız şöyle bi malladı tabi bakıyor suratıma biraz bekledikten sonra o nacizane kelimeler ağzından dökülmeye başladı "Seni BABAMA söyleyecem" dedim işte sıçtığımız andır benim gözler falan doldu hemen kızda koşarak gitti zaten.

Neyse ben akşamdan düşünmeye başladım tabi naparız nasıl ederde kurtuluruz falan diye aklıma gelen en nacizane fikir anneme karnım ağrıyor okula gitmeyecem demek oldu tabi ki yemedi elimden tutup götürdü. bende koşa koşa tuvalete gittim ilk ders boyunca tuvalette saklandım. 6 yaşında ki çocuğun üstüne baba salınır mı be zalımın kızı...

Tabi benim o gün asıl kaybettiğim şey özgüvenim di hala bir kıza "seni seviyorum" derken bi baba korkusu duyarım.


Anlatmaktan en keyif aldığım anımdır kendisi. Sonrasında geçen 5 yıl da Behiyeyle daha güzel anılarım da oldu tabi hayal meyal hatırlasam da.