Bir cinnetti senden sonrası
geçmeyen saatler kalmıştı bana
yüzümü nereye dönsem karanlıktı
en çok geceleri özlerdim seni
pencereden dışarı bakardım ama
karşımda duran sen değildin
yalnızlığımdı.....

sabah uyandığımda
hep kapıdaydı kulağım
ve gözüm telefonda...
yüzümü yıkadıktan sonra aklıma gelirdi ayrıldığımız
o an düşünüyor insan ne çok şey kalmış geride
gecelere sığdıramadığımız....

bir isyandı senden sonrası
yaşama.. insanlara
olup biten herşeye aykırılığımdın
o günden sonra bir resmim bile yok
yüzümü gülerken gösteren
seni benden aldı ya?
Demek hayat da saçmalıyormuş bazen...

şimdi milyonluk bir şehrin
yalnız caddelerinde sensizliğe doğru yürüyorum...
tahmin ettiğin gibi iki elim de dolu
birinde sigara birinde şarap
ve dilimde şiirler...
istesende bulamazsın beni
bu yol yalnızların yolu...


Okan savcı