Sorma Halimi Sevgili!

Yürek Yorgunluğu Var Üzerimde Mecalsizim...
Ne Dinlenecek Kadar Zamanım Var Ne de Ayakta Duracak Gücüm...
Öyle Zayıf, Öyle Kırık, Öyle Öyleyim ki Kelimeler Halimi Anlatmakta Aciz, Ben İse Eksik..
Bu Öyle Bir Yorgunluk ki Çok Ağır Geliyor Bedenime...
Taşıyamıyorum...
Altında Ezildiğimi Hissediyorum Her Geçen Saniye...
Yürek Ne Kadar Büyük Olursa, Acı da O Oranda Büyüyormuş Anladım Bugünlerde...
Uzaklarda Arama Bak Belirtileri Gözlerimde...
Eğer Gözyaşlarım Yorduğum Yüreğimin Diyeti İse, Bak Akıtıyorum İşte Göz Pınarlarımı Kurutacak Derecede...
Susuyorum!
Sana Susuyorum...
Biraz da Susmayı Deniyorum...
Nereye Kadar ?
Susuyorum !!
Bir Ölü Gibi...
Bir Dilsiz Gibi...
Bir Taş Gibi, Su Gibi, Dağ Gibi Susuyorum!
Ve Bir Çöl Gibi! "Sana" Susuyorum!
Acıyorum!
Hem Kendime Hem Yıllarıma!
Hem Yaşlarıma, Hem Yaşadıklarıma, Hem Yaşayamadıklarıma!
Ve Ben Artık Kanıyorum!
Sana!
Söylenenlere!
Yaşananlara!
Konuşanlara!
Konuşulanlara!
Yalanlara!
Oyunlara Kanıyorum!
Şimdi Ben de Oynuyorum Sahte Gülüşlere...
Sahte Mutluluklara...
Sahte İnsanlara, İnsancıklara...
Sahte Bakışlara Bende Oynuyorum!
Nasıl Oynanır Bilmiyorum Ama Her Oynayan Kazanıyorsa Bende Denemeye, Ellerim Kollarım Bağlı Mecbur Kalıyorum...!

Sorma Halimi Sevgili!
Ağlıyorum!
Sensizlikte ki Günlerime Gözyaşı Döküyorum...
Hasretindeyim...
Sensizliğin Çaresizliğindeyim!
Mechule Dökülen Gözyaşlarım Var Gam ve Keder Adına...
Dökülen Yapraklara Ya da Ağlayan Güllere mi Desem Bilmem ki!
Yüreğimde Güneş Batıyor ve Gözlerim Mecullerde Kayboluyor...
Her Duygudan Sıyrıldım Sanırken, Yine Göğüsümde İnce Bir Sızı Var...!
Şu Acılar Var Ya!
Ya Susup Kahrolmak, İçine Atmak, Ya Anlatmak, Paylaşmak Ya da Yazmak Gerekiyor...
Acılar Ne Kadar Dökülebilirse Kağıda, Yine Sonunda Yazmak Kalıyor!
İşte Benim Şiirlerimde O Acılar Saklı...
Mısralarımda Döküyorum Yüreğimi...
Acıyor İçim...
Acılar Yağıyor Sicim Sicim...
Sen Anlat Bu Hissi Kalemim...
Okur Belki Biri...
Bir Gün Anlar Bir Gün Biri, Beni O Satırlarda!
Döküyorum İçimi, Acılar Ne Kadar Dökülebilirse Kağıda...!!!