Şimdi sussam ölüm gibi
Yalnızlık bir çığ gibi büyür yıkılır üzerime.
Konuşsam dilimden ölüm gibi sözler süzülecek.
Yine de hiç duymamıştın bunu benden
Anne -baba gibi seviyorum seni
Onlar hem sever hem döver
Ben hem sever hem söver..
En kötüsüde bu kadar sevgiyle varolmuşken..
Nefret edememek senden.
Bu kadar senken..seninken..seninleyken..
adını kalbimde soyadını
Anahtarımda taşırken..
Senin adım attığın sokaklarda yürürken
Aynı mahalledeyken..aynı yüzler bizi görürken..
Yani bu kadar yakınken uzak olmak
Gözlerine bakmamak zor..
Özlem kana susamış bir katil gibi..
Yakıyor boğazımı..en derinimi..
Bir yanım avazım çıktığı kadar
Bağırmak "gel" demek istiyor.
Ama daha büyük bir yanım
Titreyerek "git benden" diyor
Ve beni böyle çıkmazlara sürükleyen
Senden...!
Nefret edememek acı..
Nefesin nefesime bir kez daha değse..
Yüreğimde yeni bir türkü tutturacak eminim..
bizimkisi bir aşk hikayesi..
siyah beyaz film gibi biraz diye mi haykırır yüreğim..
Yoksa ayrılığın hediyesinimi çalar benliğim..
bilmemek acı..
sen içimde hep bir sancı..
İçimse kendime yabancı..
ve nafile çekip bitirmeden terk etmiyor acı..
Aklın kalbine soruyor hüsranla..
Bu kaçıncı?
"Bu kez farklı" cümlesi geçiyor zihninden..
Bir şimşek gibi..
geçtiği yeri yakıyor viski gibi..
Ve daha çok yanmak içmek arzusu doluyorsun..
Mantığın sövüyor sana..
Duygu içince daha deli oluyorsun..
Diye sesleniyor sonra..
Kavgalı oluyorsun kendinle bile..
bu kadar sevgi insanıyken..
söylesene kendini sevdirmeyecek nedenleri nereden buluyorsun yar(a)?
26.03.2014
22.26
"Yar değil Yar'a olana hitaben"...