Anlamsızlığın Anlamı
Alaaddin ’in kim ya da ne olduğu ve Bin Hüzünlü Haz romanının bütünü ile ilgili, bir röportajda
Hasan Ali Toptaş tarafından söylenen, söz konusu roman hakkındaki “…bir yanıyla roman sanatı üzerine yazılmış bir roman”, “…son cümlesine kadar kahramanını arayan” gibi ifadeler ve sonunda romanın “kahramana dönüştüğü” gibi ifadeler yukarıdaki tespitlerimizi pekiştirmeye yardımcı olacaktır. Bir yanıyla roman sanatı üzerine yazılmış bir roman” olduğunu söyleyen Hasan Ali Toptaş, “son cümlesine kadar kahramanını arayan” metnin, onu ararken “kahramana dönüştüğünü” ve bu serüven boyunca hem hayatın hem de geçmiş anlatıların içinden geçtiğini belirtmektedir; yazara göre Bin Hüzünlü Haz, “Hasan Ali Toptaş’ın romandan ne beklediğinin de romanıdır”
Olayların akışı, okuyucunun sürekli duyduğu tedirginlik, ilerleyen bölümlerde Kırmızı Başlıklı Kız, Don Kişot, Hansel ile Gretel gibi masal kahramanlarının, İstanbul’un fethi ile ilgili anlatıların çıkması, esere hakim olan bilinmezlik, anlamsızlık, bir dibe veya zirveye varamazlık, imgeler, metaforlar, döngüsel kurgu, çoğulculuk ve metnin içine tam girecekken yazarın önümüze koyduğu engeller, romanı bütünüyle bir “bilinçaltı seyri”ne dönüştürmeye müsaittir. Bilinçaltı ve kabus denildiğinde sinema dünyasından akla gelen David Lynch’in filmlerindeki atmosferi Bin Hüzünlü Haz’da da hissederiz. Öyle ki kendisini filmlerinin anlamlı bir sonra ulaşmadığı yorumuyla eleştirenlere cevaben verdiği şu meşhur cümleleri, Toptaş’ın hemen her eserinde olduğu gibi bu eserinde de düzenli bir akış ve anlamlı bir sonuca ulaşmama çabasını da açıklar gibidir:
“Her şeyin ne anlama geldiğini ya da nasıl yorumlanacağını bilmemek daha iyidir, çünkü aksi takdirde olayları kendi akışına bırakmaya korkarsınız. Bence insanlar hayatın anlamsız olduğunu kabul etmiyorlar.”
Romanın başındaki epigrafta, bir hayal kahramanı olan Haraptarlı Nafi’ye ait şu sözler, bize Lynch’in cümlelerini hatırlatan Toptaş’ın bu üslup ve kurgusunu zaten en baştan açıklıyor: “Hayat nedir diye sorarsan, bilmiyorum evlat; sormazsan biliyorum…”[8]
Yazar, kendi yarattığı kahramana söylettiği bu cümle ile daha romanın başından, mutlak bir anlam aramaması, anlamın değişebilir ve en önemlisi de kavranmak yerine hissedilebilir olması konusunda okuyucuya aslında bir tür manifesto veriyor.
Zaten, romanda Anlatıcı’nın aramakta olduğu ama bulmanın, romanın son cümlesine kadar okuyucuya bir beklenti olarak çok da dayatılmadığı Alaaddin isimli kahramanımız üzerine biraz düşünürsek, Toptaş’ın amaçladığı bu mutlak-anlamsızlık konusunu daha iyi anlayabiliriz. Çalışmamızın başlığında kullandığımız “bulmayı amaçlamayan bir arayış” ifadesi bu noktada manidardır. Buradaki “bulmak” eylemi, aslında “adını koymak” deyimiyle açıklanabilir. Eğer elimizdeki romana “Alaaddin kimdir?” diye sorarsak, bunun cevabını romandaki bütün kelimelere paylaştırmak durumunda kalırız. Postmodern dönemin temel taşlarından olan Kuantum bilimi ve teorilerini anımsatan şu ifade, bir önceki cümlemizi açıklar niteliktedir:
“Ama şimdi size, şehrin ve zamanın o noktasında avare avare dolaşırken, sonunda herkesin yüzünde Alaaddin’in yüzünden bir parça görmeye başladığımı söyleyebilirim.
Çünkü Alaaddin, romanda pek çok şekilde tezahür eden ya da sadece namı duyulan bir “şey”dir. Bir varlık olup olmadığı bile muallaktır.
“Alaaddin, roman boyuca çeşitli şekillere girer. Alaaddin bir sınırsızlıktır. Her şey olabilir. Roman boyunca Alaaddin ismiyle ifade edilen “şey” sabit bir kavramı ifade etmez.”
bu Alaaddin, hiç tadılmamış bir özlemin, kelimelere dökülmemiş bir duygunun, henüz şekline göz değmemiş bir eşyanın, ya da hayali bile kurulmamış bambaşka bir hayatın adı olabilir…”
To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.
Penia.
Bin Hüzünlü Haz - Hasan Ali Toptaş 
Cevap: Bin Hüzünlü Haz - Hasan Ali Toptaş 
Normal
